Feiko Wierstra

Het werk van Feiko Wierstra kan worden gezien in het licht van de Nieuwe Figuratie. Deze groep Nederlandse en Belgische schilders en grafici legde in de jaren zestig en zeventig een hernieuwde belangstelling aan de dag voor figuratieve elementen in de schilderkunst. Veel van hun werk vertoont een nadrukkelijke vermenging van abstracte en figuratieve elementen. Dat geldt ook voor de tekeningen in potlood en vettige-krijt (vanaf de jaren zestig) en de olie- en acrylschilderijen (vanaf de jaren tachtig) van Feiko Wierstra.

Deze vertellingen spelen zich af in lege ruimtes en elementaire décors. De ´acteurs´, mensen en dieren, worden vaak in onmogelijke houdingen en standen afgebeeld: ogen kijken anders, handen verrassen door een slag in de lucht, houdingen en bewegingen die in werkelijkheid niet bestaan. De vervormingen dragen bij aan de expressiviteit die zijn werken kenmerkt.

De herkenbare eigen stijl van Feiko Wierstra geven hem een speciale plek binnen de neo-figuratieven. Ook zijn kleurenschema wijkt af van het gebruikelijke. Wierstra schildert met kleur. Eigenlijk wijken zijn schilderijen niet veel af van zijn tekeningen. Vaak vult hij zijn potloodtekeningen op met olie of andere vettige krijt. Door de schakeringen daartussen zouden zijn tekeningen net zo goed schilderijen genoemd kunnen worden, zonder daarmee de tekenkunst geweld aan te doen. "Ik begin bij een gevoel, een stemming en al schilderend worden mijn gevoelens voor mijzelf tastbaarder en helderder. Dan ontstaat er een figuur, meestal een mens. Aan de emotie die ik erbij voel, pas ik het kleurgebruik aan."